Athos 24 mei 2016

De laatste dag op Athos. Vanmiddag met de boot terug naar Ouranoupoli waar Mirjam en Katja op me wachten. Vanavond nog even genieten van een terrasje en maaltijd in het dorp, morgen weer naar huis.

Dagboeknotitie
Om ongeveer 06.10 uur kom ik in de kerk voor de Liturgie. Ik ben meestal niet op mijn scherpst om die tijd. Ik vereer de ikonen en de aanwezigheid van een bisschop valt me niet eens op. Ik ga naar de narthex¹ en toevallig is er een plek vrij naast m. Isaïa. Hij vraag me om samen met Vincent na de liturgie weer naar het balkon te komen. In Simonos Petrás is er voor de vertrekkende pelgrims (de meesten dus) geen maaltijd. De pelgrims vertrekken weer vroeg naar -meestal- Dafní om van daaruit of met de boot terug naar Ouranoupoli of naar een volgend klooster te gaan. En in Dafní is een restaurantje. Ik denk dat ze wel iets te eten krijgen als ze -te voet- een andere kant uitgaan, naar Grigoríou, Dionysíou of naar de skete Anna (vanuit de skete beklim je de heilige berg).

Ik verlaat de dienst en haal Vincent uit bed (we hebben, blijkt, beide een slechte nacht gehad door drie snurkers op onze kamer), en ga terug. Niet in de kerk want daar is het erg warm, maar buiten de kerk op een bank, waar ik de dienst verder wel kan volgen. Na de liturgie proberen Vincent en ik naar het balkon te gaan maar we worden weggestuurd door een monnik. Het is ook eigenlijk illegaal. Monnik Isaïa zit dicht bij het vuur want hij is verantwoordelijk voor de bisschop en de priestervleugel, een luxe verdieping in het klooster met veel kastanjehout uit eigen bos. We besluiten om toch maar naar de gastenkamer te gaan voor koffie en vragen aan de gastenmonnik, Kosmas, om m. Isaïa te zeggen waar we zijn. Als hij klaar is met de bisschop komt hij ons halen en gaan we alsnog naar het balkon. Hij heeft warme broodjes bij zich, vruchtensap, Tatsiki (heel lekker, iets zuurder dan ik gewend ben, feta en koffie. Dus toch ontbijt!

Het gesprek van gisteravond gaat verder, wel op hetzelfde niveau, maar het is een onderhoudend gesprek. Rond 09.00 uur gaan we naar beneden, we pakken de rugzakken in en zetten die alvast klaar. Bij de poort zetten we ons gesprek nog even voort. We krijgen nog een cadeautje mee, ik een CD met gezongen psalmen (byzantijnse melodieën – het koor van het klooster is bekend om zijn goede zang), en een boekje ‘Geistliches Leben’ van de hegoumen (Abt) Emilianos², de vorige abt van het klooster. Hij is nog steeds erg ziek en wordt verzorgd door de monialen van het Ormylia-klooster, een afhankelijkheid van Simonos Petrás, net boven Sithonía.

Om 10.00 vertrekken we met het busje naar Dafní. Het was goed om weer een keer in dit bijzondere klooster te zijn.

Dafní is veranderd, alles lijkt steeds sneller te gaan (ook Karyes zag er alweer een stuk aantrekkelijker uit). Was het parkeerterrein en het straatje voor het café en de winkeltjes twee jaar geleden nog onverhard, nu is het ‘in beton gegoten’ (net als de orthodoxe tradities 😉 ). Het terras van het café is opgeknapt en ook het aggregaat staat in een afgesloten ruimte (er zijn -nog- geen stroomkabels naar het ‘vaste’ land). Maar het belangrijkste: er is een nieuw toiletgebouw! Keurig, maar als het mijn kleine boodschap dan niet doorspoelt, dan moet ik toch weer concluderen dat in Griekenland nooit iets echt af is.

Ik koop mijn bootkaartje, drink mijn eerste frappé tijdens dit verblijf, en later nog een biertje. Ik neem afscheid van Vincent die de boottaxi naar Ouranoupoli neemt en wacht rustig op de boot van 12.15 uur. Het voordeel van deze ferry is dat hij overal aanlegt en dat je dan nog een mooi zicht hebt op de kloosters en de drukte bij de steigers (landingsplaatsen eigenlijk: aanvaren, klep omlaag, lossen en laden, klep omhoog en weer weg. Niks vastmaken). Ik ben als één van de eersten aan boord en heb een mooi plekje waar ik nog wat foto’s kan maken.

Om half drie meert de boot af in Ouranoupoli. De meisjes staan al op me te wachten. We brengen mijn spullen naar ons pension en gaan op een terrasje een biertje drinken en wat lunchen. Dan tijd voor de douche en een dutje. Het avondeten doen we op hetzelfde terras als vorige week. Daar is het uitzicht en de zonsondergang het mooist.

25 mei
07.00 uur op, kwart voor acht ontbijt op het terras vlak voor het kaartjesloket voor de boten. Het is er weer een drukte van belang. Alles wat enigszins met Athos te maken heeft lijkt in de tijd stil te staan. Dus ook de kaartjesverkoop. Simpel handwerk en contant geld. Toegegeven, het diamoniterion heeft tegenwoordig een QR-code.

Na het ontbijt alles verder inpakken en om 09.00 uur vertrekken we naar het vliegveld van Thessaloniki (Makedonia). Op het vliegveld landt op een gegeven moment een toestel van de Russische luchtmacht. Zou ….. ?

De vlucht naar huis verloopt voorspoedig en ook verder gaat het vlot. We zijn rond 18.00 uur in Amersfoort en Ruben komt vijf minuten later al aan vanuit Amsterdam. We eten gezamenlijk in ‘Wok het Oosten’, waarna Ruben weer terug gaat en wij de taxi nemen naar huis, naar de katten.

Als Mirjam Katja, Tommie en Pien naar Baarn brengt is alles weer bij het oude.

1Narthex: Een orthodoxe kerk bestaat uit drie delen, het Heilige, het kerkschip en de narthex. Het Heilige en het kerkschip wordt gescheiden door de ikonostase, het kerkschip en de narthex door ‘gewone’ deuren (die wel altijd open staan).

1. Een orthodoxe kerk bestaat uit drie delen, het Heilige, het kerkschip en de narthex. Het Heilige en het kerkschip wordt gescheiden door de ikonostase, het kerkschip en de narthex door ‘gewone’ deuren (die wel altijd open staan). ↩︎
2. Emilianos (Vafidis): Orthodoxwiki ↩︎