Athos 20 mei 2016
Vergeleken met gisteren is het een pittige dag.
Dagboeknotitie
Weer een vastendag (maandag, woensdag, vrijdag). Rond 7.30 schuiven we in de trapeza aan voor thee, gedroogd brood, jam en olijven. Daarna gaan we direct naar het pad naar Karyes. Ook dit pad komt uit op de heuvelrug waar we eerder, richting Vatopedíou naartoe hebben gewerkt, The Way of the Bey.
Monnik Augostinos geeft aan dat het klooster het eerste deel zelf op orde brengt na bomenkap en we lopen via de prachtige oude kalderimi naar een open plek richting het voetpad. Voor de pelgrim die te voet naar Karyes wil en de beschrijving van FoMA niet heeft, is het een lastig begin. Er moet al een wegwijzer net buiten het klooster worden aangebracht, en boven, bij de open plek, raak je anders het spoor al bijster. Er zijn geen herkenningspunten. Een bordje aan een boom durft Harry -nog- niet aan, want we weten niet of er nog meer bomen gekapt gaan worden.
Bij de ‘ingang’ van het voetpad maken we de wegwijzer (die daar wel staat) vrij door het verwijderen van klimop en takken, en maken we het begin van het pad vrij door bosjes en takken te snoeien. In het begin zijn er wat lastige stukjes met veel snoeiwerk (veel braamstruiken en klimop), maar gaandeweg wordt het beter. Zo werken we ons naar het punt waar onze verkenning afgelopen zondag is geëindigd. Na een korte pauze gaan we verder en komen we op een ontzettend lastig en vervelend stuk. Weinig snoeiwerk, behalve braamstruiken, maar veel grote stenen in een soort van geërodeerde stroombedding. De stijging is fors, maar omdat er niet heel veel te snoeien is gaat het wel snel. Het is oppassen met de stenen, want een enkel verstuiken is niet de bedoeling. Op enig moment gaat het pas het bos in. Hier vervangt Harry een wegwijzer en gaat de klim verder. Nu over een relatief ‘zacht’ pad, maar minstens zo lastig. Veel dood hout, keien, en andere oneffenheden. Maar het snoeien valt ook hier mee. John blijft achter, zijn conditie is niet optimaal.
We werken onszelf naar zo’n 500 meter boven zeeniveau (van 230 meter). Moeizaam, maar uiteindelijk verlaten we dit deel van het bos en komen op een stukje weg (onverhard natuurlijk) naar de telecommast op het hoogste punt van deze heuvel (560 meter). Daarna duiken we weer het bos in en dalen weer een stuk. Het is niet heel moeilijk, maar ook hier weer veel dood hout en boomstammen over het pad. Uiteindelijk bereiken we ons doel: een driesprong van voetpaden met het pad naar Karyes (we hebben 1/3 van de route ‘gedaan’, en het pad naar Vatopedíou, Zográphou, Chilandaríou en Esfigménou (The Way of the Bey). En uiteraard het pad naar Konstamonítou (waar wij nu vandaan komen) en Dochiaríou.
Het is een lastig pad en we zullen het klooster doorgeven om aan pelgrims te voet te adviseren dit pad te lopen met een goede conditie, een goede ‘hiking’-uitrusting en niet alleen.
Na een korte rust gaan we terug. Harry brengt nog wat wegwijzers aan en we zijn net binnen het uur terug bij het einde van het eerste stukje voetpad, waar John op ons wacht. Hier nemen we ruimschoots de tijd voor de lunch. Spinazie’pie’ (pita), chocoladecake, hazelnoten en een appel.
We nemen een ander voetpad terug, om te genieten van het uitzicht bij Sounion. Ik was hier al eerder, maar John en Harry nog niet. Sithonía is bijna niet te zien, maar de kustlijn van Athos noordwaarts is duidelijk. De ferry is net vertrokken van de arsanás van Zográphou naar zijn volgende halte, Giovánitsa.
We wandelen terug, brengen nog een wegwijzer aan en hangen een aantal linten op zodat er een logische route is tussen het voetpad vanaf het klooster, de open ruimte (met bijenkasten) en het voetpad naar Karyes. Net als we het laatste stukje kalderimi lopen begint het te regenen. En dit gaat tot zondagmiddag duren.
We krijgen koffie van de gastenbroeder en we nemen een koude douche. Het was toch een warme, inspannende dag. Na de tuinslang doe ik een klein wasje en dan is er nog even tijd voor een rust en lezen tot de vespers. Na de vespers en de maaltijd is de dag wel weer voorbij. Het regent, het is behoorlijk afgekoeld, het heeft weinig zin om nog heel veel te doen.
De meisjes hebben natuurlijk ook regen, en op Sithonía zal het ook wel koel zijn nu. Gedeelde smart dus.