Athos 18 mei 2016

Harry en John die gisteren vooral het horizontale deel van het pad hebben ‘gecleard’. That was easy …. Maar het venijn zat wel in de staart, want het korte verticale stukje was nog wel veel werk. Maar we hadden eer van ons werk!

Dagboeknotitie
’s Nachts regen en onweer.
Thuis noch eerder op Athos heb ik zulke lange nachten slaap gehad. Kun je in andere kloosters in de winkeltjes nog wel een flesje wijn kopen voor ’s avonds, dit is geen feestklooster.

We staan rond 6.30 uur op en een half uur later zijn we in de trapeza voor thee, olijven, brood en jam. Het is woensdag, dus een vastendag, en er is zelfs geen liturgie. Er druppelen ook wat monniken binnen en de -vandaag maar een paar- pelgrims. Van de keuken krijgen we de lunchpakketten mee, en de mededeling dat het regent. De regen gaat tot 13.00 uur duren en later op de middag komt de zon er bij. Zeker tot en met vrijdag blijft het droog is de voorspelling.

Omdat het weinig zin heeft om nu te gaan werken, je wordt niet alleen nat van de regen, maar ook van het natte struikgewas, moeten we wachten. Beetje lezen, schrijven, slapen. Ik heb op Athos wel vaker regen gehad, maar nooit zoveel. Eigenlijk is het ‘vervelend’ als in dat we ons vervelen. We willen wat doen! Daarom zijn we hier.

Rond 12.30 uur is het droog en zien we blauw tussen de wolken. We doen de schoenen aan, pakken de spullen, lunchen in het prieeltje, en rond 13.00 uur lopen we naar het punt waar Harry en John gisteren zijn geëindigd. Maar vanaf dat punt valt het nog niet zo mee! Het pad loopt langs een helling en bomen en struiken laten hun takken laat over het pad hangen. En dan is er veel van die vervelende klimop in de takken. Dus, het werk vordert langzaam, en het is maar een paar honderd meter. De laatste meters gaan door een stukje bos waar het begin en het einde behoorlijk overgroeid zijn, vooral door bremstruiken. Brem is een prachtige struik met een heerlijk geur, maar het is net onkruid. Gelukkig snoeit het niet moeilijk en uiteindelijk is er een zichtbaar voetpad. We komen uit op een goed pad langs een olijfgaard. Bij de ingang van het pad plaatsen we wegwijzers en hangen linten aan de takken.

We zijn om 17.30 uur terug. Het is nog best warm geworden, een heel verschil met de kille ochtend. Dus een douche onder de tuinslang en dan naar de vespers. En daarna de welverdiende maaltijd.

Nu we langer in het klooster zijn worden de contacten gemakkelijker. De monniken waren eerst wat afstandelijk maar worden steeds hartelijker. De meesten spreken alleen Grieks, maar degenen die wel Engels spreken knopen graag een gesprekje aan. Ook de leken die hier werken. Christos in het gastenverblijf, Georgios etc. Ook met vader David heb ik wat uitgebreider gesproken en gegevens uitgewisseld over Silouan, Gerard. Ik heb geen probleem met de soberheid hier, in ieder geval veel minder dan Harry en John. Maar ik deel hun trek in een biertje. Dat maken we zondag wel goed, in Karyes.