Athos 2016 – 14 mei 9 januari 2025 Uit Door Weer de Byzantijnse Toren, nu bij daglicht. Er is een heel verhaal aan verbonden (zie Wikipedia). Vlak voor de kust van Ouranoupoli ligt het eiland Ammouliani. Na een korte wandeling langs het strand ontmoet ik mijn collega-pathclearers en haal ik mijn Diamoniterion (Athos visum) en boottickets. Daarna ga ik met Mirjam en Katja naar de steiger waar de boot net is aangekomen. Voor mij een week met mannen en voor Mirjam en week quality-time met Katja. Dit zijn de 'normale' korte afstands ferry's in Griekenland. Met voldoende ruimte voor (vracht)auto's en passagiers. Het is altijd een gekrioel bij de boot, waar je ook komt. Vooral de Grieken weten er altijd een groot spektakel van te maken. En zo schuifelt iedereen aan boord. Mirjam en Katja zwaaien me uit. Als alles en iedereen is ingeladen vertrekken we. De meeuwen hopen te profiteren. Na een kort stuk varen komt de 'Heilige Berg' al in beeld. En dat is hij al duizenden jaren. De eerste steiger (arsanas) komt in zicht, Megáli Giovánitsa, de aanlegplek van het Servische Chilandariou klooster. De eerste pelgrims verlaten de boot, onder andere opgewacht door ..... ..... een monnik die op het eerste gezicht op ZZ TOP lijkt. We gaan verder. Athos is 'vleesloos', maar vis wordt wel gegeten, vooral op feestdagen. De tweede steiger, voor de pelgrims naar het Bulgaarse Zográphou klooster. De derde steiger is waar wij zullen uitstappen. de arsanas van het Konstamonítou klooster. We worden opgewacht door een oude legertruck, maar die zit al snel vol met mannen en bagage, dus Roland, Harry en ik laden alleen .... .... de rugzakken in de vrachtwagen en gaan lopen. Dan kunnen we één van de te snoeien paden alvast inspecteren.